Progressive Hüzünlü Rezillik Şiirleri

(fonda nothing else matters çalıyormuş gibi okuyun. dındırırnıdın dııdrınındınn)

Sıkılmıştım çokça

bu köhne evin karanlık odalarından

içi boğucu fırtınalı havadan

Tek damlası rahmet getirmeyen yağmurdan

bu yağmurun ıslattığı tüm insanlardan

kısacası bu lanet hayattan

Senin anlayacağın bebeğim

bir nihilistin gözünden bakar olmuştum

şu kahırların en ağırını hak eden

dönmekten ermeyi beceremeyip

sadece sarhoş olan dünyaya.

Diyordum ki bebeğim

belki biraz param olsa

tümden alırdım cehennemi

çevirirdim sadece benim olacağım bir mekana

Hoş; hiç param olmadı ya benim.

Hala ailem yollar erzağımı bebeğim.

Bir beyaz koli içinde

saflıkla sevgiyle pişirilmiş katıkları

yollarlar bana.

Nereden bilecektim bebeğim

o günün seni göreceğim gün olduğunu?

Bilsem çıkar mıyıdım siyah çoraplarımla

ayakkabının arkasına basarak o işte o koliyi almaya?

Üstelik kısa bir şort ve lekeli bir tişörtle?

Ben apartman kapısı önünde yerde yatan

eşşek ölüsü gibi koliyi

çok pis domalmış halde kaldırmaya çalışırken

Çıktın ya asansörden bebeğim.

Gözlerim karşılaması gerekirken gözlerini

parlak mavi şort altından götlerim karşıladı ya gözlerini

Üstelik siyah çoraplarımla

ayağıma büyük gelen ayakkabıların arkasına basarken.

Sonra ben mal mal baktım ya suratına bebeğim

Arsız gibi güldüm ya "mehe mehe" diye.

İşte o an İsmail YK gelip "ben mi o mu?"

diye sorsa

biliyorum tereddütsüz sen diyecektin.

Sonuçta kaybettik birbirimizi.

Çok üzgünüm bebeğim.

Nereden bilecektim bebeğim?

Nereden bilecektin?